نخستین راهپیمایی فضایی ...
18311host2u.com 18/03/1965 تاریخ

کلیدواژه ها:#آلمان، #اتریش، #استخر، #ایتالیا، #خورشید، #دریای_مدیترانه، #شبه_جزیره_کریمه، #شوروی، #فرانسه، #فرود، #فضا، #قفقاز، #لنین، #مجارستان، #محور، #مدیترانه، #مسکو، #موفقیت، #ناسا، #نظامی، #نیل، #ولگا، #کابل، #کاوشگر، #کره، #کره_زمین، #کشف، #کوبا، #کیهان، #یونان، #یوگسلاوی

پرواز
در روز ۱۸ مارس ۱۹۶۵ ، فضاپیمای واسخود-۲ با رمز پرواز « الماس » از پایگاه فضایی بایکونور به فضا پرتاب شد. فرمانده پرواز پاول بلیایف و ناوبر آن آلکسی لئونوف بود. آلکسی در این پرواز یک بسته مداد شمعی با رنگ‌های مختلف نیز به همراه داشت!
در مدار زمین ، الکسی لئونوف ابتدا به محفظه هوایی متصل به فضاپیمای واسخود وارد شد و خود را به آرامی بیرون کشید. پس از چند ثانیه مکث ، در حالی‌که با کابل ایمنی به فضاپیما متصل بود ، فضاپیما را رها کرد و در فضای بیکران شناور شد. خود الکسی دربارهٔ این لحظات می‌گوید:
وقتی از فضاپیما خارج شدم بر فراز دریای مدیترانه بودیم. سرم را که بالا بردم منظره‌ای بسیار گسترده در مقابل چشمانم ظاهر شد ، انگار به یک نقشه غول‌آسا و رنگارنگ نگاه می‌کردم. در سمت چپ یونان و ایتالیا ، روبرویم شبه جزیره کریمه ، و سمت راستم کوه‌های پوشیده از برف منطقه قفقاز و رود ولگا را می‌دیدم. پس از لحظات پرهیجان اولیه ، حواسم را متمرکز کردم و به مرکز کنترل گفتم که حالم خیلی خوب است. سپس با یک حرکت کوچک خودم را از محفظه هوایی دور کردم ، درست مثل شناگری که برای نخستین بار از کناره استخر دور می‌شود… من در فضای بیکران راهپیمایی می‌کردم ، اولین انسانی بودم که چنین تجربه‌ای می‌داشت… شعف و هیجان آن لحظه‌ها را با هیچ حسی در زندگی نمی‌توان مقایسه کرد. از طرفی مانند یک مورچه در برابر عظمت کیهان احساس ناچیز بودن می‌کردم ، و از طرف دیگر احساس قدرت عجیبی در من موج می‌زد. اراده و دانش انسان بود که مرا بر فراز کره زمین قرار داده بود ، احساس می‌کردم نماینده نوع بشر هستم. شدت این احساسات متناقض کاملاً مرا مسخ کرده بود.
الکسی لئونوف در حالی‌که بیرون فضاپیما شناور بود مستقیماً در جهت تابش خورشید قرار داشت و حرارت داخل لباس فضایی‌اش بیش از حد پیش‌بینی شده بالا رفته بود. او نتوانست دوربین تلویزیونی نصب شده روی سینه لباسش را روشن کند ، و تنها تصاویر تلویزیونی از دوربین نصب شده روی فضاپیما برداشته می‌شد. این تصاویر با چند دقیقه تأخیر در سراسر شوروی آن روز پخش می‌شد.
روی‌هم رفته الکسی به مدت ۱۲ دقیقه در فضای بیکران شناور بود.
در پایان راهپیمایی فضایی ، فشار هوای داخل لباس فضایی او به حدی زیاد شده بود که لباس قابلیت انعطاف خود را از دست داده بود ، و این موضوع لئونوف را برای بازگشت به محفظه هوای فضاپیما دچار مشکل جدی کرد. نهایتاً او با بازکردن شیرهای اطمینان لباس فضایی ، کمی از اکسیژن درون آن را خارج کرد و با زحمت و تقلای زیاد توانست به داخل محفظه هوایی و سپس به درون فضاپیما بازگردد. لئونوف تجربه اولین راهپیمایی فضایی را مهم‌ترین حادثه عمر و نقطه عطفی در زندگی خود می‌داند.
پس از این عملیات ، آلکسی وقت استراحت خود را به نقاشی صحنه‌هایی که در طول راهپیمایی فضایی‌اش دیده بود گذراند.
فرود
درمرحله آماده‌سازی برای فرود ، فضاپیمای واسخود-۲ دچار چهار مشکل پیاپی شد: در ابتدا پس از دور انداختن محفظه هوایی ، فضاپیما با سرعت ۱۷ درجه در ثانیه شروع به دوران حول محور خود کرد. سپس فشار اکسیژن درون کابین تا حد خطرناکی بالا رفت ، و در نهایت سیستم فرود خودکار فضاپیما از کنترل خارج شد. فضانوردان با راهنمایی مرکز کنترل زمینی دو مشکل اول را حل کردند. پس از آن ، سیستم فرود خودکار فضاپیما را خاموش کرده ، خود کنترل فرود فضاپیما را بدست گرفتند.
پس از حل مشکلات بالاخره فضاپیمای واسخود وارد جو زمین شد ، اما برخلاف پیش‌بینی بخش سرویس فضاپیما از کپسول حامل فضانوردان جدا نشد و با چند رشته کابل به آن متصل باقی ماند. این مشکل باعث شد فضاپیما دچار تلاطم و دوران شدید شود ، تا اینکه بالاخره کابل‌ها در اثر حرارت ناشی از ورود به جو زمین سوختند. در نهایت فضاپیما در میان برف در جنگل‌های انبوه تایگا در ۲۰۰۰ کیلومتری شهر پرم و بسیار دورتر از موقعیت برنامه‌ریزی شده فرود آمد. آن‌ها با فرستادن پیام‌های رادیویی سعی کردند مرکز را از موقعیت دقیق خود مطلع سازند. با اینکه این پیام‌ها در مسکو دریافت نشده بود ، اما پست‌های شنیداری رادیویی در شبه جزیره کامچاتکا و در شهر بن در آلمان پیام‌ها را دریافت کرده بودند.
تا رسیدن کمک ، فضانوردان دو شب را در داخل کپسول فضایی سرکردند. هواپیماهای گشتی پس از دو روز موقعیت فضاپیما را کشف کردند ، و تیم نجات به همراه بالگردی برای نجات به منطقه فرستاده شد. چندین درخت برای فرود بالگرد قطع شد ، و فضانوردان به همراه تیم نجات با اسکی کردن روی برف خود را به بالگرد رساندند.
پس از بازگشت به مسکو ، آلکسی لئونوف عالی‌ترین نشان‌های ملی ، شامل « قهرمان اتحاد شوروی » و « نشان طلایی لنین » را دریافت کرد و درجه نظامی وی به سرهنگی ارتقاء داده شد. پس از یک مرخصی ۴۵ روزه ، وی برای سخنرانی و دریافت نشان افتخار به کشورهای چکسلواکی ، مجارستان ، یوگسلاوی ، فرانسه ، اتریش ، یونان و کوبا سفر کرد.
مصاحبه با ناسا
راهپیمایی فضایی لئونوف ابتدا در غرب به عنوان نمایشی ساختگی قلمداد شد ، اما در آوریل ۱۹۶۵ ، گروهی از متخصصان ناسا در سفری یک هفته‌ای به مسکو با کیهان‌نوردان و به ویژه شخص لئونوف دربارهٔ جزئیات فنی عملیات و تجربیاتشان گفتگو کردند. لئونوف بر این باور است که نتیجه این تبادل اطلاعات تغییر بزرگی در جهت‌گیری برنامه فضایی آمریکا به وجود آورد.
برنامه پرواز به ماه
از اوایل دهه ۱۹۶۰ میلادی ، متخصصان تحت نظارت سرگئی کارالیوف برای سفر به ماه برنامه‌ریزی و کار می‌کردند. بین سال‌های ۱۹۵۹ تا ۱۹۶۸ ، چندین کاوشگر فضایی روسی به مدار و سطح ماه رسیدند تا زمینه را برای فرود انسان فراهم کنند. آن‌ها مصمم بودند که نخستین فضانورد را در سال ۱۹۶۸ یا اوایل ۱۹۶۹ به ماه بفرستند.
در ۲۷ مارس ۱۹۶۸ پس از سقوط هواپیمای گاگارین ، لئونوف به همراه هیئتی برای تحقیق به محل سانحه اعزام شد.
در نیمه دوم ۱۹۶۸ ، آلکسی لئونوف به عنوان فرمانده نخستین مأموریت سایوز برای پرواز و پیمودن مدار ماه برگزیده شد. به دلیل بروز نقص فنی در موشک غول‌آسای N1 این مأموریت با تأخیر مواجه شد ، تا اینکه پس از موفقیت آمریکا در پرواز سرنشین‌دار در مدار ماه طی مأموریت آپولو ۸ ، برنامه پرواز سایوز لغو شد.
پس از آن لئونوف به عنوان فرمانده فضاپیمای ماه‌نورد لوک ان-۱ (LOK/N1) منصوب شد ، و بدین ترتیب قرار شد که افتخار گذاشتن اولین گام بر ماه به آلکسی لئونوف برسد. یکی از دلایل انتخاب او این بود که برنامه شوروی برای فرود بر ماه نیاز به تجربه در راهپیمایی فضایی داشت. مجدداً به دلیل بروز مشکل در پرتابه N1 ، مأموریت با تأخیر مواجه شد و پس از موفقیت نیل آرمسترانگ در مأموریت آپولو ۱۱ ، برنامه فرستادن فضانوردان روسی به ماه به‌طور کلی لغو شد. پس از آن ، توجه شوروی به برنامه ایستگاه‌های فضایی سالیوت و آلماز در مدار زمین معطوف شد.
--- ---
...

ادامه در منبع لینک »

موارد مشابه بر اساس تراکم کلیدواژه

---