بریدن سرو کشمر و قتل متوکل...
9611host2u.com 11/12/861 تاریخ

کلیدواژه ها:#ابی، #افغانستان، #الرشید، #المتوکل، #ایران، #بصره، #بغداد، #بهشت، #تاریخ، #حرم، #حسین_بن_علی، #حکومت، #حکیم، #خدا، #خلافت، #خم، #دربار، #رضا_شاه، #روایت، #زرتشت، #زرتشتیان، #سامرا، #سرو_کشمر، #سیاست، #شاه، #عباسی، #عباسیان، #عراق، #غلامان، #فردوسی، #فرمان، #قتل، #قرآن، #مأمون، #متوکل، #مردم، #مرزبان، #مقاومت، #مقدس، #نیشابور، #کوفه

سرو کشمر یا سرو مقدس زرتشت درختی بوده که به باور زرتشتیان به دستور زرتشت کاشته شده بود. این درخت بسیار زیبا و بزرگ بود و مورد تقدس مردم ، چندان که آوازه ش به متوکل خلیفه عباسی رسید و او نیز به گماشته‌اش (ابوالطیب) در نیشابور فرمان داد که درخت بریده شود و برای او فرستاده شود. زرتشتیان آن شهر پیشنهاد کردند که در برابر نبریدنش ، ۵۰۰۰۰ سکه زر بپردازند. اما این پیشنهاد پذیرفته نشد و سرو کهن‌سال را بریدند و برای خلیفه به بغداد بردند. یک روز پیش از رسیدن درخت به بغداد ، متوکل به قتل رسید و این مطابق پیش گویی زرتشت بود که گفته بود هر که این درخت را ببرد ، کشته خواهد شد. گفته‌اند این سرو در زمان قطع شدن بیش از ۱۴۰۰ سال عمر داشت.
در اسطوره و تاریخ
سرو کشمر را روایت است که اشو زرتشت پیامبر ایران ، آن را با دست خود از بهشت آورده و در زمین کشمر کاشته‌است. حکیم فردوسی در این باره سروده:
یکی شاخ سرو آورید از بهشت بدروازه شهر کشمر بکشت
رخت سرو از دیرباز نماد و نشان ایران باستان بوده. این که در قالب‌ها ، فرش‌ها و نگاره‌ها نقش سروهای شاخه برگشته بسیار دیده می‌شود ، بقایای آثار همان سنت ملی است. به ویژه سر خمیده نشان سرو ، که نشانه دشخواری‌هایی است که در سراسر تاریخ سر او را خم کرده اما در مقابل انیران کمر خم نکرده و استوار است. در روستای کشمر مناره‌ای است به نام مناره علی‌آباد کشمر که هنوز باقی است. سال‌ها پیش ، مرزبان خسرویان پیرو گفته برخی از افراد محل آن را آرامگاه زرتشت دانست که صحت آن به ثبوت نرسیده‌است. البته چنین حدسی نیز در مورد مزارشریف واقع در افغانستان زده می‌شود. رئیس دفتر رضا شاه قطعه ذغالی از آن محل در دست داشت که وقتی سرخ می‌شد و سپس خاموش می‌شد ، خاکستر نمی‌شد و همان گونه باقی می‌ماند. در سراسر ایران ، به ویژه نقاط ییلاقی ، درختان کهنی است که مردم آن را هزار ساله و شاید بیش‌تر می‌دانند و آن‌ها را جمشیدی می‌گویند.
متوکل (نام کامل وی: أبو الفضل جعفر المتوکل علی‌الله بن المعتصم بن الرشید بن المهدی) خلیفه عباسی بود که در سال‌های ۸۴۷ تا ۸۶۱ میلادی در سامرا فرمان راند. متوکل پس از درگذشت برادرش واثق با کمک غلامان ترک به خلافت نشست و به دست هم آنان به قتل رسید.
او نخستین خلیفه عباسی بود که مذهب شافعی اختیار کرد؛ او همچنین در فقه و سنت مطالعه کرده بود. در زمان او توفان سختی بر بغداد و بصره و کوفه و عراق وزید و چهارپایان و کشت و خواربارها از بین رفت و قحطی و خشکسالی پدید آمد. در این دوره ، بیزانسی‌ها نیز به قلمرو عباسی دست اندازی می‌کردند. آغاز خلافت متوکل ، همزمان با قدرت یافتن ترکان در حکومت بود. خود متوکل به دست شماری از ترکان درباری به قتل رسید.
برخلاف مأمون که سیاست مذهبی میانه‌روی داشت ، متوکل به اهل حدیث نزدیک شد و آنان قدرت یافتند و به برخی از آنان اجازه داد که روایات رؤیت خدا را نقل کنند. او حاکمان معتزلی را برکنار کرد ، محنة خَلق قرآن را پایان داد ، و احمد بن حنبل را که سمبل مقاومت اهل حدیث بود گرامی داشت. به همین دلیل حنبلی‌ها او را « محیی السنه » (احیاکنندهٔ سنت) لقب دادند. او به علی بن ابی طالب بی‌احترامی می‌کرد و حرم حسین بن علی را خراب کرد.
قتل متوکل توطئه ای بود از طرف درباریان ترک و پسرش منتصر انجام گرفت که منجر به شروع دوره ای از نابسامانی هایی در دربار عباسیان شد که به هرج‌ومرج در سامرا معروف است.
--- ---...

ادامه در منبع لینک »

موارد مشابه بر اساس تراکم کلیدواژه

---