محمود احمدی‌نژاد ، رئیس‌جمهور ایران در اجتماعی در شهر مشهدخبر دستیابی ایران به توان غنی سازی اورانیوم در مقیاس آزمایشگاهی را اعلام کرد. اولین تلاش‌های ایران برای دستیابی به فناوری هسته‌ای به سال ۱۳۳۵ بازمی‌گردد. در ۱۴ اسفندماه این سال موافقت نامه‌ای یازده ماده‌ای میان ایالات متحده آمریکا و ایران راجع به استفاده‌های غیرنظامی از انرژی هسته‌ای به امضاء نمایندگان دو دولت رسید. به موازات این موافقت نامه ، انستیتو علوم هسته‌ای که تحت نظارت سازمان مرکزی پیمان سنتو بود از بغداد به تهران منتقل شد و دانشگاه تهران ، مرکزی را تحت عنوان مرکز اتمی دانشگاه تهران برای آموزش و پژوهش هسته‌ای پایه‌گذاری نمود. در همین راستا آیزنهاور ، رئیس‌جمهور ایالات متحده ، به منظور پیشبرد سیاست‌های هسته‌ای خود که با عنوان اتم برای صلح شهرت داشت با فروش یک رآکتور کوچک تحقیقاتی به ایران موافقت کرد. بهره‌برداری از این رآکتور ۵ مگاواتی در سال ۱۳۴۶؛ که با ۵۸۴/۵ کیلوگرم سوخت اورانیوم بسیار غنی شده ۹۳ درصد (که تا سال ۱۳۵۷ از طرف آمریکا تأمین می‌گردید) کار می‌کرد سرآغاز فعالیت‌های هسته‌ای ایران به‌شمار می‌آید. به دنبال این اقدامات قراردادهای متعددی میان ایران و ایالات متحده آمریکا (در سال‌های ۱۹۷۴ ، ۱۹۷۵ ، و پنج قرارداد در سال ۱۹۷۶) ، جمهوری فدرال آلمان (۱۹۷۵ ، ۱۹۷۶ ، و ۱ مارس ۱۹۷۸ به منظور اکتشاف اورانیوم) ، فرانسه (۱۹۶۹ ، دو موافقتنامه در سال ۱۹۷۴ ، ۱۹۷۵ و ۱۹۷۷) ، کانادا (۱۹۷۲) ، هند (۱۹۷۶) ، استرالیا (۱۹۷۷) و انگلستان (۱۹۷۵) با هدف اکتشاف معادن ، تربیت نیروی انسانی ، تهیه تجهیزات و ساخت و توسعه تأسیسات و نیروگاه‌های هسته‌ای به منظور تولید انرژی هسته‌ای منعقد گردید. دستیابی ایران به فناوری هسته‌ای در تاریخ ۲۰ بهمن ۱۳۸۱ (۹ فوریهٔ سال ۲۰۰۳) میلادی محمد خاتمی ، رئیس‌جمهور وقت ایران ، خبر از تهیهٔ سوخت هسته‌ای توسط متخصصین ایرانی برای نیروگاه‌های هسته‌ای ایران داد. در فروردین ۱۳۸۵ (آوریل ۲۰۰۶) محمود احمدی‌نژاد اعلام کرد که موفق به غنی‌سازی اورانیوم به میزان ۳٫۵ درصد شده‌است. در مهر ۱۳۸۵ (اکتبر ۲۰۰۶) ایران اعلام کرد که آبشار دوم مرکزگریزهای گازی خود را راه‌اندازی کرده و در آن به غنی‌سازی اورانیوم پرداخته‌است. محمود احمدی‌نژاد عصر روز سه‌شنبه ۲۲ فروردین ۱۳۸۵ در تالار کتابخانهٔ دانشکدهٔ علوم رضوی در مشهد ، دستیابی ایران به چرخهٔ تولید سوخت هسته‌ای را اعلام کرد. ایران در گذشته به مقدارهای ۵ درصد و ۲۰ درصد اورانیوم را غنی‌سازی می‌کرد. طبق گفته آمریکا ایران تنها یک سال با غنی‌سازی اورانیوم در حد ۹۵ درصد (در حد ساخت بمب هسته‌ای) فاصله داشت. موافقت‌ها و مخالفت‌ها چند سؤال اساسی و ریشه‌ای در سیاست‌های کلی ایران در خصوص تولید و بهره‌برداری از انرژی هسته‌ای مطرح می‌باشد: دانش و فناوری هسته‌ای چیست و جایگاه آن در توسعه علمی یک کشور کجاست؟ آیا استفاده از انرژی هسته‌ای مترادف با غنی‌سازی اورانیوم است؟ آیا ایران معادن قابل توجه اورانیوم در اختیار دارد تا پس از پایان معادن نفت و گاز همچنان از اورانیوم به عنوان یک منبع انرژی استفاده نماید؟ چرا علی‌رغم وجود دانش کافی و عدم وجود محدودیت سیاسی (نظیر آنچه برای ایران پیده آمده‌است) برخی کشورها به دنبال تولید انرژی هسته‌ای و غنی‌سازی نمی‌روند؟ برخی تحقیقات علمی نشان می‌دهند که ایران منابع کافی اورانیوم برای برنامه‌های هسته‌ای خود نظیر ساختن هشت نیروگاه هسته‌ای را در اختیار ندارد. در جریان هرگونه بحثی در مورد برنامه‌های هسته‌ای ایران و اهداف آن ، باید به ذخایر مواد انرژی زا در ایران توجه کرد. منابع نفتی حدود نود سال آینده وجود خواهد داشت و ذخایر گازی نیز تا دویست و بیست سال دوام خواهند آورد ، در مقابل این دو منبع انرژی ذخایر اورانیوم معدنی ایران بسیار ناچیز است. در حال حاضر ایران قصد دارد ، در ۱۵ سال آینده توان هسته‌ای خود را به شدت گسترش دهد و در کنار نیروگاه هسته‌ای بوشهر ، شش نیروگاه با قدرتی مشابه ایجاد کند. براساس مصوبه‌ای از مجلس شورای اسلامی که در مارس ۲۰۰۵ ابلاغ شد ، دولت موظف است ۱۳ رآکتور با قدرتی مشابه آنچه در بوشهر به کار خواهد افتاد (۱۰۰۰ مگاوات) بسازد. برای به کار انداختن یک رآکتور با این قدرت ، سالانه ۲۲ تن اورانیوم غنی‌سازی شده (به میزان ۴/۴ درصد) لازم است؛ و چون از هریک تن اورانیوم معدنی ، فقط ۵۵۳ گرم اورانیوم غنی‌سازی شده بدست می‌آید ، بنابراین هریک رآکتور ، سالانه ۴۵۰ هزار تن اورانیوم معدنی مصرف می‌کند. با این حساب ، و اگر آمار آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای در مورد ذخایر اورانیوم ایران را اساس قرار دهیم ، به نتایجی واقع بینانه می‌رسیم طبق محاسبه به فرض این که دولت ایران برنامه‌های هسته‌ای خود را پیاده کند ، یعنی قادر باشد که در سال ۲۰۲۰ میلادی ۷ رآکتور مشابه بوشهر را به راه اندازد ، در آن صورت تمامی ذخایر اورانیوم ایران در سال ۲۰۱۲ مصرف شده و ایران می‌بایست از آن به بعد اورانیوم وارد کند. حتی اگر آن ذخایری هم که در ایران هنوز کشف نشده‌اند ولی آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای ، وجود آنان را حدس می‌زند نیز کشف و آماده بهره‌برداری شوند ، باز هم ایران در سال ۲۰۲۴ قادر نخواهد بود ، اورانیوم مورد نیاز خود را تأمین کند و ناچار است دست به دامن کشورهای اورانیوم دار شود؛ بنابراین برنامه‌های هسته‌ای ایران باعث تأمین انرژی ایران در آینده نخواهد بود. حال این سوالات مطرح است که: آیا دلیل اقتصادی دیگری برای توجیه برنامه‌های هسته‌ای ایران وجود دارد؟ آیا ایران نمی‌تواند مصرف نفت و گاز خود را برای تولید انرژی کاهش دهد و به جای آن از اورانیوم وارداتی استفاده کند؟ آیا ایران می‌تواند در صورت مدت زمان بیشتری از ذخایر نفتی و گازی خود بهره برد؟ در زمینه تأمین مصرف داخلی انرژی ، امکانات ایران برای جایگزینی نفت با انرژی هسته‌ای محدود است. در حال حاضر ۱۸ درصد تولیدات نفت خام ایران برای انرژی مورد نیاز کشوربه کار می‌رود. برای جایگزینی آن ، دو یا سه رآکتور مشابه بوشهر لازم است. این نشان می‌دهد که دغدغه اصلی جمهوری اسلامی ایران ، جایگزینی نفت با انرژی هسته‌ای برای تأمین انرژی داخلی نیست. علاوه بر آن ایران قادر نخواهد بود تولیدات نفت خام خود را کاهش دهد و به جای آن از انرژی هسته‌ای استفاده کند. این کشور ۸۰ درصد درآمدهای صادراتی ، ۴۵ درصد بودجه سالانه خود را از فروش نفت خام تأمین می‌کند. کاهش این درآمدها برای ایران امکان‌پذیر نیست. بگفته روزنامه واشینگتن پست یکی از دلایل مخالفت با برنامه اتمی ایران « سیاست‌های تهدیدآمیز (همانند علیه اسرائیل) » می‌باشد. گزارش افق سالانه ارتش اسرائیل ایران را رسماً به عنوان خطری که موجودیت اسرائیل را تهدید می‌کند ، معرفی کرده و به گفته دنیس بلر ، رئیس سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) ، اسرائیل مصمم به جلوگیری از پیشرفت برنامه اتمی ایران است. همچنین برای آمریکا ، یک ایران هسته‌ای ترسناک و بازدارنده است. در اوت ۲۰۰۶ ، کمیته دائمی منتخب مجلس نمایندگان ایالات متحده آمریکا در گزارشی به کنگره آمریکا با استناد به گفتار زیر از رئیس‌جمهور ایران ، ایران و احمدی‌نژاد را یک « تهدید علیه امنیت ملی آمریکا » دانسته و « موضع خصمانه ایران علیه آمریکا » را دلیل محکمی برای لزوم پیشگیری از دستیابی به فناوری هسته‌ای دانست. در ۴ آبانماه ۱۳۸۴ ، محمود احمدی‌نژاد در همایشی تحت عنوان « جهان بدون صهیونیسم » بیان کرده بود: بدون تردید می‌گویم که این شعار و هدف دست یافتنی است و به حول و قوه الهی به زودی جهان بدون آمریکا و صهیونیسم را تجربه کرده و در دوران درخشان حاکمیتاسلامی بر جهان امروز تنفس خواهیم کرد. با اینحال بگفته گودات بغات از دانشگاه پنسیلوانیا ، اکثر تحلیلگران بر عدم وقوع درگیری نظامی بین ایران و اسرائیل توافق نظر دارند و فراخوانی برای نابودی اسرائیل را برای استفاده‌های داخلی و منطقه‌ای دانسته ، و معتقد است که ایران هیچگونه برنامه‌ای برای حمله نظامی به اسرائیل (چه با سلاح‌های اتمی ، و چه با سلاح‌های متعارفش) ندارد ، و به نقل قولی از رهبر ایران اشاره کرده که بگفته او سیاست رسمی ایران در مورد مناقشه اعراب و اسرائیل را این‌گونه جمع‌بندی کرده که « موضوع فلسطین جهاد ایران نیست » . همچنین به دلیل امکان استفاده دوگانه از این فناوری در تولید تسلیحات هسته‌ای ، ایران مورد اعتراض کشورهای دیگر به ویژه دیگر اعضای آژانس بین‌المللی انرژی اتمی که ایران نیز عضوی از آن می‌باشد قرار گرفت که کشور ایران با هدف اعتمادسازی و رفع هرگونه ابهام پیرامون صلح‌آمیز بودن استفاده از فناوری هسته‌ای با بازرسی‌های آژانس انرژی هسته‌ای موافقت نمود. پیرامون مخالفت کشورهای آمریکا ، اسرائیل و برخی کشورهای غربی بگفته نشریه باشگاه خبرنگاران دانشجویی ایران ، برخی کارشناسان بر این باورند که آمریکا در این زمینه برخوردی دوگانه و تبعیض‌آمیز داشته‌است و کشورهای غربی قصد دارند دانش غنی‌سازی را در انحصار خود داشته‌باشند و از دسترسی کشورهای جهان سوم جلوگیری می‌کنند و این در حالیست که در برابر زرادخانه‌های اتمی اسرائیل به سکوت حمایت‌آمیز خود ادامه می‌دهند. این نشریه در دفاع از موضع ایران ادامه می‌دهد که در طول این مدت ایران مطابق با قوانین بین‌المللی و پادمان‌های جهانی در این زمینه ، عمل کرده‌است که بازرسی آزادانه بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و دوربین‌های کارگذاشته شده ، تمامی دال بر این ادعا هستند. آمریکا ، اتحادیه اروپا ، و اسرائیل بر آنند که ایران با « کمک مخفیانه » منابع پاکستانی موفق به ساخت مراکز لازم برای تولید سوخت هسته‌ای از جمله غنی‌سازی اورانیوم شد. ایران همواره این ادعا را رد می‌کند و می‌گوید تمام برنامه هسته‌ای ایران داخلی و بر مبنایی بنیادی می‌باشد که به‌طور اصولی و با طرح استقلال کامل فناوری هسته‌ای از بدو انقلاب اسلامی بازسازی و اجرا شده‌است. ایران با تأکید همچنین بر حق قانونی خود در استفاده از انرژی هسته‌ای تأکید دارد. روسیه و برنامه هسته‌ای ایران طبق اسناد منتشر شده توسط ویکی‌لیکس ، ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور روسیه در سال ۲۰۰۶ دستور کارشکنی در برنامهٔ هسته‌ای ایران را صادر کرده‌است. گیدئون فرانک ، رئیس کمیسیون انرژی اتمی اسرائیل در گفتگویی با سفیر وقت آمریکا در اسرائیل اعلام کرد کرینکو ، رئیس کمیسیون انرژی روسیه در ملاقات با وی گفته روند ارسال میله‌های سوخت نیروگاه اتمی بوشهر برای مدت طولانی به بهانهٔ نقص فنی به تأخیر خواهد افتاد و دلیل این امر را فرمان پوتین اعلام کرده بود. کرینکو خطاب به مقام اسرائیلی در شرح کارشکنی کرملین گفته بود تغییراتی در سخت‌افزارهایی را که قرار بود برای رآکتور بوشهر ارسال شود ایجاد کردند تا برنامه هسته‌ای ایران را بیشتر به تأخیر اندازند. رابطه با پاکستان در سال ۲۰۰۸ محمد البرادعی در گزارش خود دربارهٔ برنامه هسته‌ای ایران برای ارائه به آژانس بین‌المللی انرژی اتمی اعلام کرد که ایران پذیرفته‌است که منشأ آلودگی قطعات سانتریفوژ ایران از منابع گرفته شده از پاکستان می‌باشد. آژانس قصد داشت که تجهیزات هسته‌ای پاکستان را در این مورد مورد تحقیق قرار دهد که با مخالفت دولت پاکستان روبرو شد. در سال ۲۰۰۵ شیخ رشید احمد وزیر اطلاع‌رسانی پاکستان اعلام کرد که عبدالقدیر خان پدر بمب اتمی پاکستان دستگاه‌های سانتریفوژ اورانیوم را به ایران فروخته‌است. سازمان سیا نیز عبدالقدیر خان را متهم به انتقال فناوری هسته‌ای به ایران کرده‌است. --- --- ...
کودتای ۲۸ مرداد... parseed.ir 19/08/1953 تاریخ کودتای ۲۸ مرداد (به تعبیر حکومت پهلوی: رستاخیز ۲۸ مرداد) کودتایی است که با طرح و حمایت مالی و اجرائی سازمان مخفی اطلاعات بریتانیا و آژانس اطلاعات مرکز...ادامه مطلب»
irinn.ir ۱۳۹۳/۰۹/۰۲ سیاست
parseed.ir 19/08/1953 تاریخ
irinn.ir ۱۳۹۳/۰۱/۲۱ سیاست
parseed.ir 24/04/1915 تاریخ
mehrnews.com ۱۳۹۴/۰۴/۲۶ اخبار