پس از انقلاب ۱۳۵۷ خورشیدی ، فرخرو پارسا با اتهاماتی چون: « حیف و میل اموال بیت المال و ایجاد فساد در وزارت آموزش و پرورش و کمک به نشو و نمای فحشا در آموزش و پرورش و همکاری مؤثر با ساواک و اخراج فرهنگیان انقلابی از وزارت فرهنگ ایران و غیره… » در دادگاه انقلاب اسلامی شعبه تهران به ریاست صادق خلخالی بعد از نه جلسه محاکمه ، به اعدام محکوم شد. او در دفاع خود گفت: « متأسفم از این که اتهاماتی به من وارد شده که دلیل و اساس محکمی ندارد و این عمل باعث تشتت افکار من شدهاست. در اتهامات وارد شده به من ، حتی دین مرا مورد تردید قرار دادهاند… راجع به غارت بیتالمال که بزرگترین اتهام من است ، باید بگویم من این مسئله را تکذیب میکنم ، زیرا در تمام طول خدمت ، من نه کار مالی و نه سروکاری با حساب و دفتر داشتم. اینها که به من اتهامات دزدی چند میلیونی وارد کردهاند ، باید بگویند این پولها را من از چه طریقی و از کجا سرقت کردهام؟ » . او به عنوان « مفسد فی الارض » (عامل فساد بر روی زمین) در ۵۷ سالگی در تاریخ ۱۸ اردیبهشت سال ۱۳۵۹ برابر با ۸ مه سال ۱۹۸۰ در تهران به دار آویخته شد و چون طناب دار پاره گردید ، تیربارانش کردند. مردهشویهای انقلابی ، از شستن جسد فرخرو پارسا که به نام « مفسد فیالارض » اعدام شده بود ، خودداری کردند. بهناچار زنان خانواده پیکر او را شستند. فَرُّخرو پارسا (زاده ۱۳ اسفند ۱۳۰۱ در قم - درگذشته ۱۸ اردیبهشت ۱۳۵۹ در تهران) اولین مدیرکل زن در ایران در سال ۱۳۳۹ و نخستین زن ایرانی بود که در دوران حکومتپهلوی به مقام وزارت رسید. وی در کابینه دوم و سوم امیرعباس هویدا از ۵ شهریور ۱۳۴۷ تا ۱ مهر ۱۳۵۴ وزیر آموزش و پرورش ایران بود. پیش از آن وی نماینده تهران در دوره ۲۱ مجلس شورای ملی (سال ۱۳۴۲) بود. خانواده و تولد وی در اسفند سال ۱۳۰۱ در باغی خارج از شهر قم به دنیا آمد. مادر وی فخرآفاق پارسا از فعالان حقوق زنان و مدیر مجله « جهان زنان » بوده و پدرش فرخدین پارسا کارمند وزارت بازرگانی و مدیر مجلههای « اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران » و « عصر جدید » بود. او در کنار آموزش در دبستان و دبیرستان در تهران و مشهد ، به همراه خواهرش تار و ویلون مشق میکرد. فرخرو پارسا تحصیلات ابتدایی خویش را در دبستان هما در تهران سپری نمود و برای ادامه تحصیل در دوره متوسطه به دانشسرای مقدماتی رفت. وی توانست دوره متوسطه را با کسب رتبه اول به پایان رسانده و به دانشسرای عالی راه یابد. او در سال ۱۳۲۱ دانشسرای عالی را با اخذ مدرک لیسانس در رشته علوم طبیعی به پایان رسانید و به دانشگاه تهران راه یافت. وی تحصیلات دانشگاهی خویش را در رشته پزشکی ادامه داد و توانست در سال ۱۳۲۹ با اخذ درجه دکترا از دانشگاه تهران فارغالتحصیل گردد. فرخرو پارسا در سال ۱۳۲۱ با احمد شیرینسخن ازدواج کرد و از همان سال پس از اخذ مدرک لیسانس از دانشسرای عالی به تدریس در دبیرستانهای تهران پرداخت. او پس از پایان تحصیلات دانشگاهی تا مقطع دکترا ، علیرغم اینکه در رشته پزشکی دانشآموخته شده بود کار طبابت را رها کرد و ترجیح داد که به کار فرهنگی بپردازد؛ بدین ترتیب او در وزارت فرهنگ آن دوران مشغول به کار شد. وی در سال ۱۳۳۳خ به همراه تنی چند از همکارانش « انجمن بانوان فرهنگی » را برای دبیرستانهای دخترانه آن دوران تأسیس نمود و در سال ۱۳۳۵خ به عنوان یکی از اعضای هیئت رئیسه « شورای همکاری جمعیتهای بانوان ایرانی » انتخاب شد. فرخرو پارسا همچنین نخستین مدیر کل زن در ایران بود. در سال ۱۳۳۹ با آغاز به کار دانشگاه ملی ایران ، وی عهدهدار سِمَت مدیر کلی دبیرخانه دانشگاه ملی ایران شد. انتصاب یک زن به این سمت ، اعتراضات زیادی را در محافل اداری ، فرهنگی و سیاسی تهران به راه انداخت ولی مقامات دانشگاه توانستند از برکناری فرخرو پارسا جلوگیری کنند. وزارت او در سال ۱۳۴۷ به عنوان نخستین وزیر زن در تاریخ ایران به عنوان وزیر آموزش و پرورش انتخاب شد و در این مدت چندین تشکل ویژه زنان مانند انجمن بانوان فرهنگی ، شورای همکاری جمعیتهای بانوان ایرانی ، سازمان زنان ایرانی ، خانه زن ، شورای ورزشی بانوان ، و جمعیت زنان دانشگاهی ایران را پدیدآورد. از آنجا که او زبان عربی را از درسهای اجباری دبیرستانها حذف کرد ، به ارزیابی گواهیهای طلاب حوزهها در آموزش و پرورش پایان داد و چادر را در مدارس منسوخ کرد و این اقدامات در پرونده او در ساواک به علت مخالفتاش با آن سازمان منظور شد. در هنگام وزارت وی محمد بهشتی و محمدجوادباهنر در امر تهیه کتابهای درسی از مشاورین فرخرو پارسا و از حقوقبگیران آن وزارتخانه بودند. مرکز اسلامیهامبورگ سالها زیر نظر محمد بهشتی از فرخرو پارسا بودجه دریافت میکرد. محمد بهشتی حتی از طرف همان وزارتخانه به مأموریتهایی ، از جمله به آبادان ، فرستاده شد. محمدجواد باهنر نیز از وزارت آموزش و پرورش تحت وزارت فرخرو پارسا امتیاز تأسیس چند مدرسه ملی مذهبی را گرفته بود که در نقاط مختلف تهران قرار داشتند. --- ---...
تاسیس حزب توده ایران... fa.wikipedia.org 02/10/1941 تاریخ بلافاصله پس از تبعید رضاشاه پهلوی و آزادی زندانیان سیاسی، عدهای از اعضای جوانتر «۵۳ نفر» مارکسیست مشهور، از جمله ایرج اسکندری، بزرگ علوی، عبدالحسین ...ادامه مطلب»