اولین عهدنامه ارزروم ...
72parseed.ir 28/07/1823 تاریخ

کلیدواژه ها:#Parseed.ir، #ارتش، #ارتش_ایران، #ارزروم، #اروندرود، #اروپایی، #امیر_کبیر، #انگلستان، #انگلیسی، #ایران، #حاکمیت، #دولت، #روسیه، #سلطان، #سلطان_محمود، #سلیمانیه، #سیاست، #شاه، #عباس_میرزا، #عثمانی، #عهدنامه_ارزروم، #غربی، #فتحعلی، #فتحعلی_شاه_قاجار، #قاجار، #قصر_شیرین، #مرز، #مندلی، #میرزا، #ولیعهد

نخستین عهدنامه ارزروم پس از نبرد ارزروم منعقد شد.
نبرد ارزروم (انگلیسی: Battle of Erzurum‎) به‌عنوان بخشی از جنگ ایران عثمانی در سال ۱۸۲۱ م رخ داد. ایرانیان به فرماندهی نایب‌السلطنه عباس میرزا شکست سختی را بر رقیب خود عثمانی در نزدیکی ارزروم وارد ، و پیروزی ایران را تضمین کردند. ایرانیان بیش از ۳۰۰۰۰ نفر به فرماندهی ولیعهد عباس میرزا در برابر ترکان با ۵۰۰۰۰ نفر بودند. ارتش ایران به‌تازگی تحت نوسازی جدید با توجه به نمونه‌های مدرن اروپایی و با فرماندهی برادر عباس میرزا محمدعلی دولتشاه قرار گرفته بود ، که به‌عنوان بخشی از سیاست مدرن‌سازی موسوم به « نظام جدید » شناخته می‌شود.
گرچه عهدنامه قصرشیرین در سال ۱۶۳۹ مرز میان دو کشور را تعیین کرد اما مناطق کوهستانی قصر شیرین تا دو قرن محل درگیری‌های پی‌درپی میان دو کشور شد. حملات عثمانی به شمال غربی ایران برای سرکوب قبایل شورشگر ، پاسخ تلافی‌جویانه دولت ایران را در پی داشت. این اقدام باعث شد سلطان محمود دوم عثمانی در سال ۱۸۲۱ به ایران حمله‌ای آغاز کند. عثمانی با ارتشی قدرتمند و با وضعیت برتری نسبت به ارتش ایران حمله‌ای آغاز کرد اما ارتش فتحعلی شاه قاجار شکست سختی بر ارتش عثمانی وارد آورد. نخستین عهدنامه در ژولای سال ۱۸۲۳ منعقد شد اما به دلیل آنکه مرزهای تعیین شده در عهدنامه ۱۶۳۹ قصرشیرین را تثبیت کرد ، نتوانست چاره‌ای مناسب برای درگیری‌های مرزی قبلی تعیین کند.
دومین عهدنامه
درگیری‌های مرزی در دهه ۱۸۳۰ دوباره دو کشور را به جنگ هدایت کرد. با میانجی‌گری انگلستان و امپراتوری روسیه ، دومین عهدنامه در ۳۱ می ۱۸۴۷ میان ایران و عثمانی به امضا رسید. طبق این عهدنامه ، مناطق مورد اختلاف میان دو امپراتوری میان آنها تقسیم شد. اما به دلیل غیر دقیق بودن ، انجام این اقدام تا سال ۱۹۱۴ بطول انجامید. به موجب عهدنامهٔ دوم ارزروم دولت ایران پذیرفت که از ادعای خود در رابطه با مناطق غربی زهاب (مندلی ، نفتخانه و خانقین) دست برداشته و نیز حاکمیت عثمانی را بر سلیمانیه به رسمیت بشناسد و نسبت به آن ادعایی نداشته باشد. همچنین عثمانی نیز تعهد کرد حق کشتیرانی ایران بر اروندرود را به رسمیت بشناسد. علاوه بر این بنا شد که حدود مرزی دو کشور تعیین شود ولی با وجود برگزاری سه نشست توافقی به عمل نیامد. نمایندهٔ ایران در این قرارداد امیر کبیر بود.
--- ---
...

ادامه در منبع لینک »

موارد مشابه بر اساس تراکم کلیدواژه

---